بحر طویل حاج مهدی رسولی

شب چهارم محرم 96

 

متن بحر طویل:

 
همه ی بود و نبودم تویی و من به همین
 
 دلخوشم ای دوست که عشق تو فراتر ز
 
 هیاهوست ، شمیم تو پراکنده به هر
 
 سوست.من از کودکی ام نام تو را زمزمه
 
 کردم ، به هر واقعه یاد از پسر فاطمه
 
 کردم و تجدید وضویی اگر از علقمه
 
 کردم همه از شوق تو بوده است که بر
 
 سینه غم دیده ی من راه گشوده است.در
 
 اندیشه ی من جز تو دگر حب کسی
 
 نیست .پناهم بدهی کاش و راهم بدهی
 
 کاش که مجذوب نگاهت شده ام ای تن
 
 بی سر الا سید و سرور الا جسم مطهر 
 
 "تو کریمی تو رحیمی تو نماینده ی
 
 فضلی تو سزاوار ثنایی" و یقین خون
 
 خدایی که ز خون تو رسا تر نَبُوَد هیچ
 
 صدایی "نتوان وصف تو گفتن که تو در
 
 فهم نگنجی نتوان شِبهِ تو گفتن که تو
 
 در وهم نیایی" ز غمت کاش نیابیم
 
 رهایی "نروم جز به همان ره که توام
 
 راهنمایی"*1* که به جز کرب و بلای تو
 
 دگر قبله ی حاجات نداریم کجا غیر
 
 ضریح و علمت سر بگذاریم؟ مگر جنة
 
 الاعلی همین مرقد شش گوشه ی تان
 
 نیست؟ بگویید جماعت که معشوق شما
 
 غیر حسین کیست؟ "من بی‌مایه که
 
 باشم که خریدار تو باشم که من اندر
 
 همه عالم نشناسم غم و شادی مگر آن
 
 وقت که شادی خور و غمخوار تو
 باشم
"*2*  حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جان 
 
نمرده است و نمی میرد و این نهضت او
 
 تا به ابد زنده و برپاست اگر مرد جهادید
 
 بیایید که این راه مهیاست بیایید اگر
 
 تیغ شما تیز و برنده است بیایید که
 
 ارباب به این ظلم و ستم سر ننهاده
 
 است بیایید که این راه جهاد است.
 
 بدانید ب شما هر چه گفتند فریب است
 
 که آزادی تان نیست به جز بند و اسیری
 
 بیایید و بگویید حسین نعم الامیری. و
 
 امروز میانمار همان وعده آزادی غرب
 

 است که داغی به دل ماست بدانید که آرامش و  آسایش ما برکت خون حججی هاست

 
 که این جرأت فریاد مهیاست "بمیرید
 
 بمیرید در این عشق بمیرید در این عشق
 
 چو مردید همه روح پذیرید بمیرید
 
 بمیرید و زین مرگ مترسید کز این خاک
 
 برآیید سماوات بگیرید" و بدانید اگر
 
 امروز ، اثر مانده ز آزادی و حریت و
 
 ایمان و اگر عزت نفس است نصیبی به
 
 هر انسان ، اگر جرئت فریاد و فغان
 
 هست اگر ذره ای از عشق نشان هست
 
 بدانید که این واقعه مدیون حسین است
 
 که سر چشمه ی آزادگی از خون حسین
 
 است و دل از روز ازل عاشق و مجنون
 
 حسین است و ما پا به رکابیم و همه در
 
 تب و تابیم که خورشید برآید وَ شَبِ تار
 
 سر آید و به آخر برسد سختی دوران
 
 برسد منتقم خون شهیدان که او کهف
 
 حصین است وَ احیاگر دین است.بشیر
 
 است و نذیر است نعیم است و مقیم
 
 است همان صاحب رضوان الهی که جز
 
 او نیست پناهی که منهاج صراط است و
 
 او آب حیات است اباصالح و خیر
 
 البرکات است.که این غیرت و این
 
 وحدت و این عزت ما از طرف اوست و
 
 عالم همگی در کنف اوست و آزادگی ما
 
 هدف اوست.و ما نیز غبار سر راهیم توکلت علی الله
ــــــــــــــــــــ
شاعر:امیر سلیمانی
,,,,,,